In de krant lees ik altijd eerst Eva Hoeke's column, u weet wel, de vrouw van 's lands 2e nationale chagrijn. Meestal maakt ze grappen of is ze weemoedig, daar hou ik van, maar nu is ze boos. Vooropgesteld, ik ben niet zo iemand met bekeringsdrift. U maakt uw eigen keuzes en ik ga ervanuit dat u daarover heeft nagedacht. Maar toch vraag ik u dit te lezen. Het gaat over stalbranden. De meesten van ons houden van dieren, van hun hond, cavia of kat. Je moet er niet aan denken dat dit arme dier levend verbrandt, samen met 300 vriendjes. Dat gebeurt wel met kippen, koeien en varkens. We lezen dat maar liever niet, het leven is al donker genoeg, en dat snap ik. Maar er staan geen akelige foto's in en het was dierendag, dus toe.
Ik droomde trouwens ook dat ik een Aziatisch uitziende jongen een auto zag stelen op de Westsingel in Amersfoort. Waarom hij Aziatisch was weet ik niet, ook was hij tenger en helemaal niet imponerend om te zien, maar dromen malen niet om logica. Toen hij de auto open had, riep hij zijn oma, die gauw instapte. Op dat moment zag hij mij en mijn dochters lopen. Hij rende achter ons aan, wij renden naar mijn auto, die op miraculeuze wijze tot leven was gewekt. Ik biepte de deuren open, 'Stap in, stap in', riep ik paniekerig naar mijn slome meiden. Nog geen halve seconde nadat ik binnen de centrale vergrendeling had dichtgeklikt, trok hij aan de deur van mijn jongste, schreeuwend en scheldend. Ik scheurde weg, met het Schumacher geluid, zoals mijn zoon het noemde. Net als in de film, het was heel eng.