Het is een beetje een vicieuze cirkel waarin ik zit, want door de pijn beweeg ik steeds minder, en omdat ik steeds minder beweeg, verergert de pijn, waardoor ik nog minder ga bewegen en nog meer pijn krijg. Logisch toch? Hartstikke logisch, maar het lukt me niet om dit patroon te doorbreken. En door deze levenswijze word ik er ook niet slanker op, integendeel.
In de coronajaren deed ik aan online Zumba. Mijn favoriete trainer was Mauricio Camargo (link naar video), hij liet mij dagelijks op aanstekelijke wijze een half uur heen en weer springen en draaien en dat ging goed, mijn conditie ging vooruit, mijn heupen werden weer soepel als vanouds en ik had nergens pijn. En het was leuk! Niemand in de buurt, behalve me and Mauricio, die mij af en toe een vertrouwelijke knipoog gaf. Maar toen volgde er een jaar van medische tegenslagen. Ik werd geopereerd aan het carpaal tunnel syndroom, ik kreeg een nekhernia, een ingreep aan mijn hart en tot overmaat van ramp werd ik een paar weken geleden 65, bejaard dus! Het leek wel alsof ik plotseling was voorzien van een stempel '65 plus, ga maar met de bus'. Ik was niet meer vooruit te branden. Alles deed pijn en ik bleef maar moe.
Ik zit al een tijdje op de bank, wachtend op mijn broer, met op tafel wat leftovers van mijn verjaardagsfeest, toastjes met blauwe kaas en een schaaltje lange vingers (ja, een rare combi). Als hij afbelt omdat het regent, vind ik dat dit mij het recht geeft om al scrollend door TikTok en Instagram alle toastjes en vingers zelf maar op te eten. Na dit uur van vadsigheid sta ik op om de kat binnen te laten, althans, dat is het plan. Ik lijk wel 80, mijn rug zit volledig vast. 'Nou, nou', mompel ik, 'je kan merken dat je geen 64 meer bent.' Maar, bedenk ik me terwijl ik weer op de bank neerzijg, zelfs mijn oma liep op haar 91e een stuk vlotter dan ik nu op mijn 65e. Het lijkt wel alsof ik me al aardig begin in te leven in mijn kersverse rol van senior citizen.
Ik besluit spijkers met koppen te slaan. Mijn sportkleding heb ik al aan, want toen ik vanochtend opstond had ik grootse plannen, maar omdat het zo regent (het regent al maanden) besloot ik te gaan poetsen in plaats van wandelen. Ik zoek een passende video. Nee, geen Zumba, geen Mauricio, maar iets verstandigs, iets voor oude, stramme sukkels met realiteitszin. Het wordt Marloes (link naar video). Buikspieroefeningen voor Beginners, kondigt ze aan, maar bij de plank voor beginners stort ik al in, als alternatief doe ik nog maar een paar extra crunches. Na deze workout van tien minuten doe ik er meteen maar een low impact training achteraan van een allerliefst Thais couple (link naar video) met kat.
Erna voel ik me zeker een uur jong en fit. Ik neem me voor om deze oefeningen dagelijks te gaan doen, want dan heeft het pas effect natuurlijk. Ik pak mijn laptop en ga naar mijn werkkamer. Op mijn bureau liggen nog wat caramels met zeezout, maar niet lang meer. Ach, Rome wasn't built in a day toch? Morgen om 5 uur, na mijn werk, doe ik precies hetzelfde. Maar dan zonder caramels.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten